Mijn beschouwing over web2.0

In de door mij gepubliceerde blogjes en in de reacties bij mijn collega bloggers heb ik eigenlijk al aangegeven hoe ik over het desbetreffende onderwerp denk of hoe ik de toepassing zie voor mij persoonlijk of voor het bibliotheek gebruik.
Daarom een andere insteek in de vorm van een overpeinzing die mijn hele webgebeuren vanaf mijn eerste kennismaking, mijn onzekerheden en twijfels hierover, maar ook dingen die zeker toe te passen zijn, in beeld brengt.
De toekomst houdt ons bezig, op allerlei momenten en verschillende manieren, als bron van onzekerheid of hoopvol perspectief. Telkens weer zet een mens nieuwe stappen. Welke kant moet je dan op? Zoveel mensen , zoveel vragen. Soms onuitgesproken en onbewust, want de drukte van alledag eist de aandacht op.
Maar de toekomst van de wereld staat of valt met mensen die samenwerken. Was de toekomst een rimpelloze zee, dan zou er geen beweging inzitten, zou er geen verandering zijn, zou er niets nieuws aanspoelen. Maar juist de branding is een spel van krachten waar iets waardevols valt te vinden om op te pikken, een zee van kansen, zomaar voor het oprapen.
Aan het begin van de cursus is nog niet te overzien wat voor je ligt, het pad naar de toekomst dat nog gebaand moet worden, de bergen die je wilt verzetten en de dalen die je zicht beperken.
De cursus vordert en er gloort hoop die je een andere kijk op de werkelijheid geeft: verrassende vergezichten verschijnen en donkere wolken krijgen opeens een gouden randje.
Elk ding is als een nieuwe deur die opengaat, en elke nieuwe fase brengt verrassingen aan het licht. Even aarzelen op de drempel, want een stap in het onbekende voelt vreemd. We zijn nog niet waar we wezen willen, er wachten nog 14deuren.